Ο ναός είναι τρίκλιτη τρισυπόστατη βασιλική μεγάλων διαστάσεων του 17ου αιώνα και σύμφωνα με επιγραφή ανακαινίστηκε το 1774. Καλύπτεται με ενιαία δίρριχτη στέγη που φέρει πλάκες από σχιστόλιθο. Εξωτερικά στις τρεις όψεις του ναού διαμορφώνεται ξύλινο προστώο που στο ΒΑ και ΝΑ άκρο του καταλήγει σε δύο παρεκκλήσια. Το τέμπλο του είναι ξυλόγλυπτο και φιλοτεχνήθηκε τον 18ο αιώνα. Οι οροφές του φέρουν τοιχογραφίες του γνωστού λαϊκού ζωγράφου Παγώνη (1802). Ο ναός παρουσιάζει προβλήματα στη στέγη, με αποσάθρωση και παραμόρφωση των ξύλινων μελών της με αποτέλεσμα την εισροή ομβρίων εντός του ναού και την σταδιακή καταστροφή των οροφογραφιών της σε αρκετά σημεία. Η Διεύθυνση Αναστήλωσης Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών μνημείων και η Διεύθυνση Συντήρησης Αρχαίων και Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟΑ, αναλαμβάνουν την πλήρη αποκατάσταση του ναού με την ανάταξη της στέγης και την αποκατάσταση του αγιογραφικού διακόσμου.
